Er is momenteel veel stress en spanning in onze omgeving. Voor veel mensen een moeilijke tijd. Men voelt zich geduwd, gedwongen, gepusht om beslissingen te nemen, keuzes te maken. Wat leidt tot veel weerstand en veel ego.

De bedoeling van dit alles, dit hele gebeuren in ons leven is om meer naar ons gevoel te gaan luisteren, meer bewust te zijn van je innerlijke stem, van de essentie van ons bestaan. Bewustzijn hoe jij in het leven staat, wat nu echt belangrijk is. Maar wat ik nu veel om me heen ervaar is angst en woede. En beide voedt ego.

Het was en is eigenlijk niet mijn bedoeling om hier iets over te schrijven. Alle berichten roepen momenteel weerstand en discussies op, maar toch wil ik jullie iets vragen. Het is een vraag, een hulpkreet die ik erg veel in mijn praktijk te horen krijg: waar is het onvoorwaardelijke gebleven? De onvoorwaardelijke liefde voor elkaar die zorgt voor respect en openheid naar elkaar toe?

Door alles wat er om ons heen gebeurd is deze soms ver te zoeken. Veel mensen raken zichzelf kwijt of zijn zichzelf zelfs al kwijt in een wirwar van meningen en overtuigingen. Waar is het respect naar elkaar toe gebleven in de keuzes die we maken. Bijvoorbeeld of we nu wel of niet gevaccineerd willen worden. Velen durven hun keuze al niet meer hardop te vertellen, uit angst wat anderen zeggen of denken. Ben je voor of tegen? Alsof er maar twee keuzes zijn, twee groepen. En kies je voor de een, dan ben je automatisch tegen de ander. Erg zwart-wit allemaal. Ik hoor het aan, zonder oordeel, in onvoorwaardelijke liefde voor het proces waarin de desbetreffende persoon zich bevindt. Mensen worden geleefd en zijn de verbinding met hun eigen onvoorwaardelijke liefde kwijt. Men wil gesteund worden in hun keuze, zoeken bevestiging, goedkeuring in hun omgeving, maar vergeten het belangrijkste: vertrouwen op je eigen gevoel.

Laatst zei iemand tegen mij dat het egoïstisch was als mensen zich niet liet vaccineren. Deze mensen waren egoïstisch, want ze dachten niet aan anderen, beseffen niet wat ze anderen aandoen. Later kwam ik deze persoon weer tegen, inmiddels was hij/zij gevaccineerd en verkondigde vrolijk dat hij/zij zich niet meer zo nou aan de regels hield, hij/zij was immers gevaccineerd en dus “veilig”. En wat betreft de anderen: daar werd niet meer over gesproken. Hmm even kijken… dit voelt als de omgekeerde wereld toch?

Het doet veel met ons, dat is een ding wat zeker is. Het zorgt voor rare uitspraken en vreemde situaties. En ook al wil je er niks mee te maken hebben, het komt toch op je pad. Op een gegeven moment zal je een keuze moeten maken en weet: iedere keuze die je maakt is goed. Iedere keuze draagt bij aan jouw persoonlijke ontwikkeling, wat de keuze ook is. Als het maar voor jou goed voelt, ongeacht wat een ander ervan vindt.

Onvoorwaardelijke liefde, het is het gene wat ons allemaal met elkaar verbindt. Het heeft, als oorsprong, een groot draagvlak. Onvoorwaardelijke liefde is niet hetzelfde als liefde voor je partner, vriend of vriendin. Onvoorwaardelijke liefde kent geen verlangens, verwachtingen en/of overtuigingen. Het gaat om wie je bent vanbinnen. En diep vanbinnen, op zielsniveau, zijn we allemaal gelijk.

Liefde is gezien worden, gehoord worden, gesteund worden. Liefde heeft een vorm van afhankelijkheid, onvoorwaardelijke liefde kent dat niet.

Het doet mij pijn dat anderen verteren in angst en vechten in ego. Dat de meningen van anderen zo zwaar wegen. Heb vertrouwen, blijf bij jezelf. Je hoeft jezelf niet te verdedigen of anderen te overtuigen. Wandel je eigen pad en laat de ander zijn eigen pad bewandelen. Iedereen heeft zijn eigen levenslessen te leren. Wees eerlijk naar jezelf toe en vertrouw op je eigen kracht. Dan heb je al een wijze levensles geleerd.