weerspiegelt als een dagje Disneyland Parijs…
Het afgelopen jaar is voorbijgevlogen. Je kijkt er een lange tijd naar uit, een nieuw avontuur, nieuwe ervaringen en dan is het weer voorbij. 2023 was voor mij een jaar waarin veel is gebeurd, het was emotioneel, magisch, verrassend, spannend en rustgevend tegelijk. Ik vergelijk het met een dagje Disneyland Parijs. Je begint in MAINSTREET, nog vol verwachting wat de dag gaat brengen. De magische sfeer komt je al tegemoet, duizenden lampjes, leuke winkeltjes, je weet niet waar je moet kijken, te veel om overal bij stil te staan. Maar ook de andere kant is aanwezig: veel te veel mensen, kinderen die schreeuwen, ouders die mopperen, iedereen loopt kriskras door elkaar, mensen kruipen voor, bang iets te missen. Ja de twee kanten van het leven: de magie en de stress.
Vol goede moed en nieuwsgierigheid wat het jaar je gaat brengen loop je verder en kom je uit het bij prachtige kasteel van SLEEPING BEAUTY. Een momentje van stilstaan, genieten en een richting kiezen.
De ziekenhuisbezoeken van afgelopen jaar, leken veel op de attractie PETER PAN: voordat je het weet, sta je alweer buiten. En ben je er veel wijzer van geworden? Nee, dus laten we nog maar een ritje doen.
En dan zijn er van die dagen als SNOW WHITE en moet je de confrontatie aangaan met de grote boze heks. Gelukkig weet ik dat ik altijd gesteund en beschermd wordt door mijn eigen team van zeven “dwergen”, maar leuk is anders.
Maar gelukkig waren er ook dagen die me bleven verrassen, zoals een wandeling door ALICE’S CURIOUS LABYRINTH. Heerlijk wandelen op mijn eigen tempo en iedere keer verrast worden door wat er op je pad kwam. Deze dagen voelen als cadeautjes.
En met IT’S A SMALL WORLD, kijk ik terug en geniet ik na, van alle vakanties die ik afgelopen jaar heb mogen doen. Zo ook de PARADE: festivals bezoeken, me verkleden in mooie jurken, dagen om te stralen en te genieten. Dagen waarin je even stil mag staan, je als een prinses mag voelen, beseffen wat je hebt, genieten van al het moois om je heen. Dagen die je beleeft als een sprookje.
Om vervolgens weer rond te draaien in MAD HATTER’S TEA CUPS. Dagen dat het je allemaal eventjes te veel wordt. En dan heb ik de vele achtbanen nog niet gehad. Dagen die voorbijvlogen, letterlijk en figuurlijk, geen tijd om ergens bij stil te staan of om me goed vast te houden.
En dan heb je nog van die emotionele zware dagen, waarbij de grond onder je vandaan gehaald wordt, zoals de TOWER OF TERROR: je staat in de rij, je kunt niet terug, je moet door, je weet dat het geen pretje wordt, dat het je sloopt en toch moet je erdoorheen: een sprong in het diepe en hopen dat alles goed komt.
Dagen als PINOCCHIO, waarbij je erachter komt dat je niet het hele verhaal kent, alleen datgene wat je wordt voorgeschoteld.
Maar er zijn ook dagen dat je je weer een kind voelt, wandelend door TOY STORY LAND. Even geen verantwoordelijkheden, even geen belangrijke keuzes moeten maken, maar gewoon genieten.
Zo ook in ADVENTURELAND. Even weg van de drukte, wandelend door de smalle straatjes, over verschillende bruggetjes, langs het water richting FRONTIERLAND. Daar waar je de sfeer van COCO kunt proeven in combinatie met het spookhuis PHANTOM MANOR. Een wereld die voor mij erg vertrouwd aanvoelt.
En dan kom je aan bij STORYBOOK LAND. Eigenlijk voelt mijn hele leven soms aan als een sprookje: magisch, intens, dromerig en soms niet te bevatten. Er zijn altijd momenten die je verrassen, die je overdonderen, die je zowel blij als verdrietig maken. Momenten waarbij je alert moet blijven, op jezelf moet vertrouwen, grenzen moet trekken en anderen moet teleurstellen. Maar je hebt altijd een keus: je kan nog een rondje blijven zitten of je stapt eruit en gaat iets anders doen.
En als ik het allemaal niet meer weet: dan zoek ik de DRAGON op, die zich diep onder het kasteel verborgen houdt. Tijd om naar binnen te keren, het donker te omarmen. Dan voel ik me weer veilig: voel ik de kracht, geborgenheid en de bescherming die hij me geeft.
Natuurlijk zijn er nog meer attracties te vinden in Disneyland Parijs. En de ene keer beleef je alles alléén, de andere keer met vrienden, kennissen en/of onbekenden. Iedereen beleeft alles op zijn eigen manier. Dat is zowel het fijnste als het moeilijkste in het leven. Het is soms moeilijk om de belevingswereld van een ander te ervaren, te begrijpen of te snappen. En dat is prima.
Het leven is zoals een dagje Disneyland Parijs: de een waant zich in een echte sprookjeswereld, een dag waarin alles mogelijk is, de ander zoekt zijn grenzen op in de achtbanen. Je hoeft niet mee te gaan en hetzelfde te doen, soms is het beter om te wachten tot de persoon zijn rit heeft gemaakt, zodat je daarna weer samen verder kunt.
Ik geloof en vertrouw op de magie van het leven en ik wens dan ook iedereen een heel gezond, gelukkig en magisch 2024 toe!